Λος Μιγιάρες

(Los Millares ή Los Mijares). Τοποθεσία στην Αλμερία της νότιας Ισπανίας, όπου κατά τους προϊστορικούς χρόνους (χαλκολιθική περίοδος, δεύτερο μισό 3ης χιλιετίας π.Χ.) υπήρχε ένας αρκετά εκτεταμένος οικισμός, ο οποίος περιβαλλόταν από τείχος και τάφρο. Στο εξωτερικό τμήμα του τείχους ανακαλύφθηκε μια νεκρόπολη, αποτελούμενη από συλλογικούς τάφους μεγαλιθικού τύπου, σκεπασμένους με ογκώδεις χωμάτινους και πέτρινους τύμβους, οι οποίοι μερικές φορές περιείχαν έως και 100 νεκρούς. Τα πλούσια ευρήματα, που σχετίζονταν με την καθημερινή ζωή αυτών των ανθρώπων, μαρτυρούν την ενασχόλησή τους με τη βοσκή και τη γεωργία, καθώς και τη χρήση εργαλείων και όπλων από πυρίτη, επεξεργασμένων με εξαιρετική τεχνική επιδεξιότητα (χαρακτηριστικά είναι τα τριγωνικά εγχειρίδια και οι αιχμές βελών με δύο ουρές). Από τα ευρήματα αυτά ξεχωρίζουν επίσης και ορισμένα αγγεία, που φέρουν περίτεχνη διακόσμηση με εγχαράξεις (απεικονίσεις ελαφιών, μοτίβα με μάτια κλπ.). Ιδιαίτερη θέση στη ζωή των ανθρώπων της περιοχής κατείχαν και τα αντικείμενα στολισμού από πέτρα, κόκαλο και ήλεκτρο. Δείγματα του συγκεκριμένου πολιτισμού εντοπίστηκαν σε ολόκληρη την περιοχή της Αλμερίας. Επάνω, κάτοψη, και κάτω, κάθετη τομή ενός τάφου της προϊστορικής νεκρόπολης της Λος Μιλιάρες: ένας μικρός διάδρομος (Α) οδηγούσε στην κεντρική αίθουσα (Β), που οριζόταν από μενχίρ. Στον τάφο αυτό μπορούσαν να ταφούν μέχρι εκατό άνθρωποι.